Morskie Oko, 14/15 januari 1991.
De zin van het klimmen intrigeerde me nu meer dan ooit te voren. Dergelijke ontberingen had ik waarschijnlijk nog niet eerder meegemaakt en voortzetting van de ontwikkeling die we in gang hadden gezet met deze beklimming leken me derhalve tegenstrijdig. Mijn verstand leek mij echter in de steek te laten en de enige bevredigende oplossing leek ondanks alles het bereiken van de top.
Wij hadden het voornemen om de route Wariant Ciesielskiego/Wariant R te beklimmen op de Mnich, een 2068 meter hoge berg, die aan de oostzijde zeer imposant oogt. Aan de westkant ziet de berg er eerder uit als een uit de kluiten gewassen molshoop, hetgeen een eenvoudige afdaling garandeert.
De Wariant R, het belangrijkste en zwaarste gedeelte van de route, werd voor het eerst door Dwugosz beklommen op 12 en 13 oktober 1955. Oorspronkelijk was de route gewaardeerd als 6/A3. Nu echter als 5+/A1 wat mij achteraf, gezien de problemen die deze route ons opleverde, verbaasde. De totale lengte bedraagt ongeveer 350 meter en Wojciech dacht dat het mogelijk moest zijn de route in één dag te beklimmen. Afgezien van een bivakzak waren we niet echt voorbereid op een bivak. Het is 6 uur wanneer we aan de voet van de Mnich staan. Het belooft een mooie dag te worden. De lucht is helder. De temperatuur is de laatste dagen gedaald en de omstandigheden doen nu meer winters aan dan voorheen. Eerder hadden we al ervaren dat de relatief eenvoudig gewaardeerde passages grote problemen konden opleveren. Zo ook hier.
Makkelijk terrein waar een dunne laag sneeuw ligt levert vaak moeilijkheden op en is tevens lastig te zekeren wat uiteraard meer gevaarlijke situaties kan opleveren. Moeilijke passages zijn daarentegen vaak stijl waardoor sneeuw hier niet blijft liggen en zijn over het algemeen ook goed te zekeren.
Al snel komen we tot de ontdekking dat ons route verloop niet geheel overeen stemt met datgene wat het gidsje ons verteld. Ook andere ingetekende route schetsen lijken geenszins op datgene wat wij tot nu toe geklommen hebben. De voor ons liggende touw lengtes passen niet in deze puzzel zodat, we proberen de meest logische lijn te volgen. De route bestaat uit delicaat mixed klimmen. Het volledig ontbreken van tussenzekeringen van voor gaande beklimmingen bevestigd ons vermoeden dat wij geen officieel bestaande route beklimmen. Na 5 touwlengtes bereiken we een brede band die de wand doorkruist en zijn we 50 meter van de oorspronkelijke route afgeweken.
Om nu de Wariant R te bereiken moeten we een zeer geëxponeerde traverse maken. Een eventuele val zal grote problemen opleveren aangezien we dan onder een overhangende wand komen te hangen. Uiterst voorzichtig traverseer ik naar links en voer al mijn stappen weloverwogen uit.
Ik bereik Wojciech die zich comfortabel heeft genesteld op een brede sneeuwband. We bevinden ons nu onder de Wariant R. Het is inmiddels 4 uur geworden. Wojciech is van mening dat we de twee zware touwlengtes van Wariant R nog tijdens het daglicht kunnen beklimmen. We drinken wat en rusten even uit voordat we verder gaan.Wanneer we de volgende touwlengte hebben beklommen is het bijna donker geworden. We pakken onze hoofdlampen uit de rugzak. We zijn nu al 12 uur bezig en net over de helft van de totale route. Ik vrees dat het een uiterst slopende tocht gaat worden Op het relais probeer ik mijzelf te beschermen tegen de ijzige wind. Ik ril over mijn hele lichaam. Ik vecht tegen de slaap. Ik zie beelden op mijn netvlies verschijnen van ineengedoken bevroren klimmers die aan een wand lijken vast te plakken
Wanneer Wojciech valt schrik ik. Ik ben verrast en tegelijkertijd angstig Ik mag mijn aandacht niet laten verslappen en hanteer een veiliger zekerings methode die, wanneer mijn oplettendheid zal verslappen, toch Wojciech kan houden wanneer hij weer zou komen te vallen. Mijn fysieke gesteldheid is sinds de zon is onder gegaan snel achteruitgegaan. Het volgende relais ziet er uiterst dubieus uit. Twee haken die er solide uitzien maar die waarschijnlijk al enkele tientallen jaren verankert lijken te zitten in de rots plus een twijfelachtige nut.
Ik hoop niet dat Wojciech valt voordat hij enkele tussenzekeringen heeft geplaatst. Ik moet er niet aan denken wat er kan gebeuren wanneer Wojciech vol in het relais komt te vallen. Ik kijk angstig naar beneden. Ik ben bang maar tegelijkertijd ook onverschillig. Het kan me allemaal niet zoveel schelen. Ik denk eraan dat het misschien verstandiger is om af te dalen maar dan zijn al onze inspanningen voor niets geweest en hebben we ook niets bereikt. Ik kijk op mijn horloge. Het is inmiddels middernacht geworden. Ik moet werkelijk hard vechten om deze meters te overwinnen en het kost mij veel moeite om door dit dak te komen.
De haken zitten ook vaak ver uit elkaar. Ik krijg het nu wel iets warmer. Ik ben de wanhoop nabij maar mag en kan niet opgeven. Deze 30 meter kosten me twee uur. Ik stel voor om iets te drinken. We zoeken de fles in de rugzak en ik begin gretig te drinken. Er komt echter vrijwel niets uit. De limonade is praktisch geheel bevroren en we kunnen beiden slechts een geringe hoeveelheid vocht tot ons nemen.
Door de vermoeidheid en vochtgebrek moet ik bij de geringste inspanning kokhalzen. Met slechts één doel voor ogen klim ik als in een trance de volgende touwlengtes. Het begint weer licht te worden.
De route is relatief ongevaarlijk. In deze eindfase kunnen we ons echter niet veroorloven fouten te maken daar deze ons in een kritieke toestand zouden brengen. Men is snel geneigd op te geven en onverschillig te worden wanneer men in een schijnbaar uitzichtsloze toestand verzeild is geraakt. En wanneer de totale uitputting nabij is zal men zich niet meer weten te redden uit een gevaarlijke situatie.
Het is 9 uur 's morgens wanneer we de top bereiken. We zijn nu 27 uur onderweg. Voor mij een nieuw record continu klimmen.
Deze tocht heeft duidelijk te veel van mij gevergd. De grens voor wat ik fysiek aankon was duidelijk bereikt en op dit moment kon ik mij niet voorstellen dit in de nabije toekomst nog eens vrijwillig te willen doormaken. Dit had uiteraard tot gevolg dat ik op dit moment afzag van nog een beklimming tijdens mijn verblijf in de Hoge Tatra. Een nieuwe tocht zal onvermijdelijk wederom gepaard gaan met een lichamelijke afmatting. En op dit moment had ik daar nog geen behoefte aan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten